woensdag 31 december 2014

Het jaar van de peer


Toen we bijna negen jaar geleden onze grond kochten beslisten we meteen om achteraan een boomgaardje aan te leggen. We stelden bij de planning vast dat er naast de appel-, kersen- en pruimenboom van ons verlanglijstje nog plaats was in de tuin voor exact één halfstam perelaar. Als je maar één perenboom zet, dan wil je uiteraard “la poire de la poire”. Na een interessante zoektocht op internet viel ons oog op het ras Seigneur d’Esperen (= Bergamotte lucrative/Belle lucrative/Fondante de Maubeuge). Dit ras werd in 1827 in Mechelen gekweekt door de gelijknamige majoor. Het is een kleine tolvormige peer die heel sappig is, lekker ruikt en een fijne smaak heeft. Ideaal om uit het vuistje te eten. We waren al enkele jaren aan het wachten om deze peer te kunnen proeven van onze eigen boom.

Het jaar 2014 is het warmste jaar sinds het begin van de weerswaarnemingen in de jaren 1800.  De zomer begon in april met een zee aan bloesems in onze fruitbomen. De perelaar stal echter de show. Voor het eerst was de volledige boom met bloesems bedekt. Het deed ons hopen op een eerste gelukte oogst sinds zijn aanplant in de winter van 2006-2007.


De insecten deden gretig hun bestuivingswerk. Als de bloesems bestoven zijn groeien de stuifmeelkorrels vanuit de stempel naar de zaadknop met de eicel. Dan vindt de bevruchting plaats, vallen de bloemblaadjes af en begint het vruchtbeginsel langzaam te groeien. Aan de bloemsteeltjes kan je al minipeertjes herkennen. Die vruchtjes hangen niet maar zijn nog altijd omhoog gericht zoals de bloempjes voordien stonden. Naarmate de vruchtjes groeien worden ze zwaarder en gaan ze alsmaar meer zakken tot ze als volwassen peer helemaal naar beneden hangen.

 

En of we veel volwassen peren kregen! We waren bang dat de vogels ze allemaal zouden opvreten vóór wij ze konden plukken. Merels zijn immers verzot op sappige peren. Uit voorzorg hingen we speciale zilverkleurige afschriklinten in de boom. De beweging en het geritsel doet de vogels waarschijnlijk een beetje schrikken maar wat hen écht wegjaagt zijn de hologramtekeningen die het zonlicht in alle richtingen weerkaatsen.


En net toen er zich een superoogst aankondigde besliste meneer Poetin om de Belgische peer te boycotten. Grote vergissing van hem! We hebben heel onze voorraad met plezier in eigen land gehouden. :-) We hebben onze peren gebruikt in taarten, we hebben ze ingevroren en zelfs gestoofd. We hebben geëxperimenteerd met peren op lichte siroop en met peren op alcohol. De drankperen moeten nog enkele maanden rijpen maar onze peren op siroop zouden we toch al op nieuwjaarsdag willen proeven. Op jullie gezondheid en op een ecologisch 2015!


zondag 9 maart 2014

De winter die er geen was


Ja, ons nieuw grasperkje heeft de winter goed doorstaan. Nogal logisch want er is geen winter geweest dit jaar. Sombere regendagen waren er genoeg maar daar gaan we niet over jammeren. De laatste winterdagen die nu bezig zijn verdienen een nieuwe naam, de lente hangt immers al een week in de lucht en het tweede weekend van maart is al bijna zomer!


Net als de padden en de vlinders zijn we dus vervroegd ontwaakt uit onze winterslaap. Zij zochten meteen naar hun eerste voedsel, wij naar ons eerste tuinwerk. Het knotten van de wilgen was al lang gebeurd, maar onze werkhonger werd toch gestild.
We rooiden de overtollige bessenstekken die we al twee jaar hadden laten wachten waardoor ze misgroeid waren. We namen nieuwe stekken met de belofte om ze deze keer niet te vergeten.
De rozen werden gesnoeid, eentje werd verwijderd, een andere werd verplaatst en zo ontstond er een stoelendans van verschillende planten. Tuinieren is immers voortdurend creatief zijn.
Enkele ingekuilde taxussen kregen een definitieve plaats. Twee dienen nu als toekomstige toegangspoort tot de moestuin. De drie andere vervolledigen een bestaande haag. Boswilgjes kregen een plek tussen de andere wilgenstruiken. De grassencirkel werd gefatsoeneerd. Rabarber werd gesplitst en herplant. Uitjes kregen hun rijtjes. De aardbeien mogen dit seizoen in een vierkantemetertuin groeien.

Om rugklachten te vermijden eindigden we met een kalme activiteit. We speelden ‘zittende verhakselaar’ voor het rozensnoeisel. Het is rustgevend en nuttig om de onhandelbare stekeltakken in kleinere stukjes te verdelen met een snoeischaar. Nog nooit zoveel rozentakken in één groenzak gekregen.


Het loon voor onze tuinklussen was koffie met een bosbessenmuffin. Ja, wij zijn klaar voor het nieuwe tuinseizoen!